Ankaraya Kar Yağar Şiiri - Mehmet Ay 2

ANKARA’YA KAR YAĞAR

Beyaz gelinlik giyerdi sokakları,
„Ankara‘nın taşına bak“ marşıyla,
Ankara’ya beyaz karlar yağardı.
Geri dönüpte bir bak,
Şimdi „Gözlerimin yaşına bak“ kısmı kaldı,
Yağmur mu götürdü,
Karlar isyan mı etti.
Bulutlar karanlık,
İnsanın bahtı karanlık.
Bir kar yağsa ince ince,
Bir de yağmur.
Ankara‘ya hışım yağmakta,
Dolu dizgin.
Ulucanlar kar beklemekte,
Ranzalar paslı,
Fikirler karışık.
Avlusunda volta atılmıyor artık,
Ankaraya hışım yağdı.

Beyaz karlar yağmalı Ankara‘ya.
Kale duvarları ıslak,
Sokaklar nemli,
Kar yağardı Ankara’ya,
Anadolu karı gibi,
Günleri nazlı doğardı,
Havada nem kokusu var,
Yağmurlar sel almakta azgın bakışta,
Fikirler orta çağ esintisinde kaldı.
Beslenme çantaları boşaldı günün en bol yerinde,
Şehirler arası otobüsler uğramakta sesizce,
Umut bekleyen yürekli insanlarla dolu,
Yüreginde kurşun ıslıkları çalan,
Arkasında duayla açılmış eller.
Ankara’ya kar gelsin,
Hışım yağdı Ankara’ya.

Beyaz tüller gibi yağardı karlar,
Dik sokaklarda çocuklar kızak kayardı.
Biraz umut biraz komşu hakkı yağardı en üst yerlerde.
Komşunun patlıcan kokulu yemeginden pay umardı Hatice kadın.
Hasan emmi’nin filesi yukarıya kadar çıkarılırdı.
Unutulan ekmekler vardı kapı önlerinde,
Kokusu burun deliklerinde kaybolan.
Okul servisi yoktu
Kar yağardı dar sokak ortalarına.
Şehir meydanları kalabalık,
İnsanlar çok hareketli ve tedirgin.
Kar yağardı Ankara’ya.
Karlar eridi sularla ummana gitti,
Karanlık bürüdü bütün cıcılı bıcılı sokakları.
Fikirler çürük kafalar ikrarsız.
Yüzler gülmüyor.
Dilleri konuşmaz,
Fikirler suskun.
Yürekte korku cumhuriyeti ilan edilmek üzere.
Hışım yağmakta Ankara’ya,
Karanlık kafa içlerine.
Korku duvarları temel atmakta.
Ulucanlarda bir ruh dolanmakta,
Elleri arkada, başı dik,
Hâki renkli parkasıyla volta vurmakta,
Ankara’ya yürek yağsın.
21.06.21 / Saat 12,23
MİADI (Mehmet AY)