Ankaralı Yalnızlığım Şiiri - Nurşah Şenel

Bir kelebek dokunuşu yalnızlığım
Hissettiğimde yüzümü güldüren...
Sarhoş bir güfte yalnızlığım
Duyumsadığını anlatamayan,sözcüklerin gelişigüzel dizildiği..
Birbirlerine tutku fısıldayan kuşların yuvası yalnızlığım
Minik bedenlerin yorgunluğuyla manasına sarılmış...
Balçiçeği yalnızlığım
Sevmesi kolay,adı güzel...
Gözucuyla sevgiliye bakış yalnızlığım
Kaçamak, gizlenmek istenirken kendini ele veren kendini bilmez bazen...
Bazen güneşi ararken ay'a yakalanış,
gecede çulsuz bi mülteci yalnızlığım
Kimi zaman bir el uzatış özleyen...
Kimsesiz karanlığı bozan bir mum ışığı yalnızlığım
Loş ve huzurun gömleğini giyinmiş...
Bir annenin şefkat çığlığı yalnızlığım,
yavrusuna duyurduğu...
Kimsenin duyamayacağı...
Bencil unutuluştan arda kalmış suratı asık bir kırgınlığa direniş hali
yalnızlığım
Kırılgan ama gönlünü alması anlık...
Yüzyıllanmış bir şehrin gözyaşlarını gizleyişi yalnızlığım
Zamanın Angora' sında hamuru yoğurulmuş yalnızlığım
Bugünün Ankara'sı yalnızlığım
Bazen gamzeli bir gülüş bazen de başkaldıran bir duruş,
Ağlamaktan gözleri şişmiş Ankaralı yalnızlığım...