Gri kentin karanlık çocuklarından oldum,
Ve buna da gönülden razı olanlardan oldum.
Hoşça kal demeye dilim varmayacaktı biliyordum,
Ama bu garip vedaya hazırlanıyordum Ankara.
Biliyorum, şahlanıp gitmek değil bu,
Biliyorum ki mutluluğa koşmak ta değil bu.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bunun adı senden kaçmak; biliyorum Ankara.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta