yalnız bir adam
beton bloklarla kuşatılmış
kalabalıkların arasında yalnız
insanlar akarken caddelerden
trafik ışıklarına inat köşe kapmaca oynarken
yayalar ve otomobiller
o yalnız
parklarda sevgililer
otururken el ele göz göze diz dize
ve dillerinden dökülürken sadakat yeminleri
gözlerinde mutluluğun ışığı parlarken
yaz gününde güneşe açık bankta
o yalnız
koyun koyuna insanlar
boğmaya ramak kala birbirlerini nefesleriyle
belediye otobüslerinde
akşam iş dönüşünde yalnız
kolu koluna değen
nefesi ensesinde fırtınalar estiren
manasız gözlerle bakan
ayağına takılan
pardon, müsaade eder misin diyen
bir sürü insanın arasında yalnız.
işyerinde yalnız
yolda yalnız
otobüste, lokantada,
evde, uykuda,
hayatta yalnız
Ankara’da yalnız
yalnız bir adam
Kayıt Tarihi : 27.6.2006 21:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!