Ankara da yağmur yağıyor…
Kaç gündür soğuk buralar. İnsanların arasında yüzüme vuran yağmurlara sürüyorum kendimi. Aynı nisanın aynı yağmurları yağıyor üzerimize başka şehirlerde. Yorgun, dökük yüzlü, bezmiş, peşmulde bakışları ve ellerinde kocaman şemsiyeleri ile insanlar. Yağmurun ne demek olduğunu bilmiyor onlar.
Yağmur sen demek. Çok uzak diyarlardan meltemlerle gelen kokun demek. Yağmur küçük bir su damlası ile yüzüme değen elin demek. Yağmur nedensiz ayrılığımızın iç çekişini dinlemek demek. Yağmur benim asırlık sevdamı her damlası ile baştan temize çekmem demek.
Ne senin güle güle dediğin, ne benim hoşça kal diyebildiğim bu ayrılığın en tabi neticesi payımıza düşen koskoca bir yalnızlık ya
Yağmur o büyük yalnızlığın içinde seni bulup hissetmek demek. Anakara da yağmur yağıyor ve ben senden sonra hiçbir yağmurda şemsiyemi açmadım sevgili…
Rabia balaban ay
Kayıt Tarihi : 15.4.2008 15:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
melek ayaz
An-kara da yağmur yağıyor ve ben senden sonra hiçbir yağmurda şemsiyemi açmadım sevgili…
BEN DE HİSSETTİM BİRİ ZAMANLAR
DİLİMDEN LÂL NAĞMELER DÖKÜLDÜ:
Çimenlerin kalbine, yağarken yağmur sessiz
Damlalar tane tane, zikrediyor Rahman'ı
Rahmet olup düşerken, pervaz ile nefessiz
Tevhid dile geliyor, kükretiyor imanı.... 17.07.2007...
ASIRLAR GEÇSE DE ARADAN
HER MISRA BANA YADİGAR
SENDEN
VE
ANKARA'DAN.....
selam bıraktın sayfanıza şair.
Sanki beni anlatan satırlarınız için....
TÜM YORUMLAR (7)