Ankarada Karlı Gecem Şiiri - Ömer Ulas

El ayak çekilmiş sokaklardan
Bu gece kar yağıyor Ankara’nın kalbine
Tatil yağıyor öğrencilere, öğretmenlere
Issız parklar, çocuk bahçeleri
Şimdi kar altındar
Rüzgarın soluğuyla şarkı söylüyor
Dallarda ışıklar
Bütün pencerelerde indirilmiş panjurlar
Kapanmış perdeler

Bu saatte bir ben ayaktayım
Kar altındayım
Ankara'nın ışıklı bulvarlarında
Sessizce yürüyorum
Düşlerin bahçesinde yitik cennetler arıyorum
Sarhoş bir hülyanın kollarında
Kar kokusunda
Yürüyorum sessizce
Kızılay’dan evime
Yolda sayfalar dolusu
Yazılmış, çizilmiş kalbim
Kalbimin karşısında
Hüzünlü ışıklarla öpüşüyor Hitit Heykeli
Selamlayıp geçiyorum kentimin talihsiz simgesini

Bir türlü alışamadım sana
Özgürlüğüm de sendedir, tutsaklığım da
Tüm acılara karşın yine de
Seviyorum seni Ankara

Bu akşam bir ben ayaktayım
Bir benim nöbette
Saatlerdir inatla yürüyorum
Özgürlüğün koynunda mutluluk arıyorum
Sonunda evimin kapısındayım işte
Kentimin şafağı gözlerime saplanıyor
Yorgunluğun yüzünde ışıyor sabah
'Elveda' diyorum, tükettiğim geceye
Ve 'merhaba' diyorum yeni güne
Yeni bilmecelere...

Ömer Ulas