Ankara'yı Sevmek Şiiri - Hatice Gezen

yüreğimi üşüten bozkırın kışı değil
sarı bir yalnızlıktı ankara, mat ve soğuk
varmıyordu yokuş aşağı sokaklar denize
yeşile dönerken, sarıya hiç mavi katılmamıştı...
güneşin bronzluğu takılmadı kimsenin gözüne
ve geniş balkonları yoktu evlerin
olsa da sıcak yaz akşamları çayla keyfetmeye
yada gece yarısına kadar okey oynamaya yaradığını bilemezlerdi
deniz kokusunun çağrıştırdığı
sakarya’daki balıkçılardan ibaretti
ve bazıları hayal bile edemezdi
deniz mavisi bir sevişmeyi...
şimdi şu yalnızlık sarısına razıyım ya
bozkıra alıştığımdan değil
sevişirken gözlerinde gördüm izmir mavisini
koynunda uyumayı balkon sefası bildim
teninin kokusunu doldurdum ceplerime
deniz tuzu niyetine
martılar gördüm ellerinde
hem huzur veren hem baştan çıkaran
sesinde dalgalar, ah o dalgalar
suretinde bir şehri sevdim...

4 Mayıs 2006 - ANKARA