martıların yok ankara, ne diye geleyim
ne keskin kaldı yenimahalle’de tutsak
ne senin sıhhiyen kalmış, ne benim gençliğim
küçük saadetlerden alıyorum ağzımın payını
nereme sığarsın şimdi alsam seni düşlerime
yerli yersiz kımıltıların da gecikmişliğim
cesaretim yok ankara, ne yüzle geleyim
silinmiş tüm yazıları topluyorum başıma
sancı sancı gelen huzursuzluğum
kale’de bir gül tuttum bir kış baharıydı
sırtımı taşduvara verip çözdüm diz bağlarımı
ulu orta seviştim ellerim terden sırılsıklamdı
hiç kusurun yok ankara, ne zaman geleyim
cinnah’ta bıraktığım gül baharın hatırına
ellerimin ayaklarımın ah! .. bir geçse tipileri
bir tutam kızıllık yutsam ilaç olsun cesaretime
ben haki bir sonbahar yapardım gençliğimden
içinde zamana mekana mağlub aşklar dururdu
Kayıt Tarihi : 18.4.2008 15:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
-martıların yok ankara, ne diye geleyim?
-ama kuğuları var .. :(
-cesaretim yok ankara, ne yüzle geleyim?
-o nasıl laf :O .. duymamış olsun A N K A R A ..yüz güz cesaret bla bla bla .. :)
-hiç kusurun yok ankara, ne zaman geleyim?
-doğru söze ne denir .. atla gel şair ;)
şaka bir yana .. memleketimi tutsak etmiş şiiriniz ve korkarım ki sizi de memleketime :)
TÜM YORUMLAR (1)