...
O akşam Bahçelievler çok kalabalıktı.
Ve ben kendi tenhalığımla baş başaydım.
Konuşmak, anlatmak istiyordum seni.
Ankara biraz hasbihal edelim hadi.
Beşevler'in tüm sokaklarını gezeledim.
Seni izah ettim tüm beşevlere ve gazi'ye.
Dört senemi geçirdiğim bu sokaklar.
Benden daha iyi tanıyordu seni artık.
Anıtkabir'e aheste aheste gözlerini anlattım.
Gülünce kısılan yüreğimi canlandıran gözlerini.
Atakule'ye karşı oturup ihtişamını anlattım.
Beni her defasında yerle bir eden ihtişamını.
Seymenler parkı'na anlattım ilk elini tutuşumu.
Kalbimin duruşunu aklımın uçuşunu.
Çanseraya anlattım uğruna ölünesi saçlarını.
Anlattım işte seni Ankara'ya anlattım.
Kayıt Tarihi : 21.1.2023 02:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yerle bir olmuş bir hikayeyi nasıl anlatabilir ki insan...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!