Ankara'ya Şiiri - İzzet Kocadağ

İşte geldim yine ben, düşüp gece yollara,
Biter mi hasretliğim, bir gün olur Ankara?

Her şey sılamda kaldı, dostlarım, yârim, ruhum;
O gördüğün bedenim, yanıp tükenen bir mum.

Payitahtsın sözüm yok, yadigârsın Atam’dan,
Dil uzatamam sana, ölsem kederden, gamdan.

Lakin hasretlik işte, benim için gurbetsin,
Aldırma sitemime, hiç duymamış ol gitsin.

Ben gurbet çocuğuyum, doğduğum günden beri,
Avunmayı bilirim, ağlayıp geceleri.

Bugün sen de şahitsin, sır kalsın aramızda,
Anlıyorsun değil mi? Aklım o kara kızda.

İşte yine dilimden döküldü üç beş mısra,
Benim avunmam böyle, neyleyim ki Ankara!

30 Ekim 1984 - Salı / Ankara