Ankara'ya Şiiri - Umut Deniz 2

Panayır kurulurdu küçükken bizim oralarda
İçimiz içimize sığmazdı dünya kocaman
Ankara'ya bahar gelirdi çiçekler ne güzel olurdu
Dert keder yoktu
küçükken bizim oralarda

Her kar yağışı bizi oyuna davet ederdi
Bir atkım vardı en güzelinden karizmatik hani
Ankara'ya bayram olurdu şekerler kırmızı olurdu
El öpmeler vardı
küçükken bizim oralarda

Babam en yakışıklı haliyle gelirdi eve
Ellerinde poşetlerle gözlerinde hüzünle
Ankara'ya babam sığmazdı nefes aldığımız yer evimiz olurdu
Dik durup yıkılmamalar vardı
küçükken bizim oralarda

Kaldırım taşlarında bulurduk asıl mutluluğu
Gecelereydi isyanımız sabah olsun isterdik
Ankara'ya bela olurdu bilyelerimiz dolu olurdu
Saklanıp eve gitmeler vardı
küçükken bizim oralarda

Saatimiz olmazdı oyun saatinden başka
Kar yağınca beş kat giyerdik çorabı ayağımıza
Ankara'ya kar yağardı gözlerim kar olurdu
Hayallere dalıp gitmek yoktu
küçükken bizim oralarda

Annemiz eve çağırırdı akşam yemeği diye
Ekmek arası en sevdiğim yemekti bilmem niye
Ankara'ya ayaz vururdu evler hasret dolardı
Betondan ağaçlar yoktu
küçükken bizim oralarda

Bir zemine yakın pencerimiz vardı şirin mi şirin
Ufka bakmak hayli zordu
Ankara'ya bakanlar gelirdi onlara bakanlar olurdu
Hayat sinemaları vardı
küçükken bizim oralarda

Şarkılarımız vardı söylediğimiz
Hiçbiri hatırlanmaz şimdi bilirim
Ankara'ya oyun havaları yazılırdı ellerimiz şakırdardı
Sazlar sözler olurdu
küçükken bizim oralarda

Panik ataklarımız çoğalırdı geceleri
Herşey geçmişimde saklı bilirim
Ankara'ya hüzün çökerdi sevgili göçerdi kalpten
Gözyaşları yoktu
küçükken bizim oralarda

Hasrete çeyrek kalırdı saatler
Kapatırdı söğütler dallarını
Ankara'ya gökkuşağı düşerdi yüzün gibi olurdu
Hasretin yoktu
küçükken bizim oralarda

Dünya gül olurdu dikeni yoktu
Sincan bir kaydırak olurdu hayale giden
Ankara'ya kalp düşerdi bir kalp üşürdü
Sincan'da bir ben vardım sen yoktun
küçükken bizim oralarda

Kalp ağrıları başlıyor yavaştan sakin sakin
Otobüse duraklama saati yaklaşıyor
Ankara'ya güneş vururdu bir kırık kalp itfaiye meydanında kala kalırdı
Kırık kalpler durağı yoktu
küçükken bizim oralarda...

Dönme dolaba binerdi hayallerim harikalar diyarında
Ne dönmeler kaldı o diyarda
Ankara'ya yaprak düşerdi ben ağaca ağlardım
Ayrılıklar yoktu
küçükken bizim oralarda...