Ankara ve sen Şiiri - Yağmur Damlası

Ben seni Ankara’da bir öyleden sonra
Günlerden pazar saat bir buçukta
Yorgun gözlerinle bakarken hayata
Yüreğime aldımdı ya.....................................
Ben senin tüm imkansızlıklara sırtını dönerek
Yarını düşünmeden dünü ateşe atarcasına
Gelişine şaşırmıştım hatta sana gülerek
Demiştim hoş geldin canım hoş geldin hayatıma
Ve sen söyleyemesen de bana
Kısarak yine gözlerini bakmıştın ya
Anladım
Ve hemencecik ellerimi ellerine
Bağladım
Orda bur da dolaştık beyhude
Başın omzunda gözlerin gözlerimde
Yeniden mi geldi su gençlik denen bana
Nasılda mutlu olmuştum bunca zaman sonra
Sen gittikten sonra ben Ankara’ya
Seni çok anlatım vefasızım
Ata kulede oturduğun masaya
Koskocaman bir not bıraktım yalnızım
Burada çok bilinen bir söz vardır mavişim
Anakaranın dikmeni diye başlar herkes bilir ya
Bu yüzden midir ne hiç gitmeyişim
İçim titrer keçiören den o yana her bakışımda
Ankara ve sen sen ve Ankara
İkinizde içimde kanayan bir yarasınız ki
Biriniz geçmişimi çaldı biriniz geleceğimi
Meşhursunuz ikinizde vefasızlığınızla
Artık sen yoksun silip attın ya beni hayatından
Bende intikam alacağım Ankara da
Her caddesine sokağına iğrenerek bakacağım
Bi gün kafam atacak dikmeni de yakacağım
Ankara ve sen sen ve Ankara
Beni delirten ah bu vefasızlıklarsa
Ankara’nın dikmeni mavişim Ankara’nın dikmeni
Bir daha seversem öpsünler beni