BUGÜN GÜNAYDIN DEĞİL.KİMSE YOKTU BENİ UĞURLAYAN.HAREKETE GEÇİNCE TREN HER YER HÜZÜN KOKUYORDU.BEN DE BAKTIM GERİDE KALAN İNSANLARA KİMSE YOKTU BANA EL SALLAYAN. CAMDAKİ BUĞUYU SİLER GİBİ YAPTIM. EL SALLADIM GERİDE KALAN HERKESE. SANKİ TANIRMIŞIM GİBİ.BEN DE İSTERDİM ÖPÜCÜKLER ATMAYI KALANLARA. AMA CAMDAKİ BUĞU ÖPÜCÜKLERE YETMEDİ. OTURDUM YERİME. BİR NUMARADAN BAŞKA HİÇBİR ŞEY İFADE ETMİYORDUM. BiR NUMARA PENCERE YANINDA. GERİDE KİM KALMIŞ GİDEN NASIL YANMIŞ.OLMAZ ARTIK OLMAZ KALAMAM BU ŞEHİRDE. BUGÜN GÜNEŞ ISITMIYOR ANNE. KÖPRÜDEN GEÇERKEN TRENDEN ATLAMAK YASAKLANMIŞ. UYKU HAPLARIM EVDE KALMIŞ. ADRESİMİ YOLLARIM, EĞER BULURSAM KALANI UNUTTURACAK BİR YER. YOKLUĞUN YANIMDA OTURUYOR. ŞİMDİ SENSİZLİK HERYER...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta