Yazık bu acemi doktor adaylarına
Hergün bir kaç hasta kaybediyorlar
Onlarda insan bunu biliyor ve bekliyorlar
Adeta insan kalbine ölümün soğukluğunu
Sevginin yok oluşunu öğreniyor bunlar
İnsan değiller rahatlaşmış yürekleri
Taşlaşmış bunların meslekleri icabı ruhları
Kalplerindeki sevgi yok olmaya yüz tuttuğu için
Zor anlaşıp,zor evleniyorlar.
Çoğu mesleklerine aşık oluyorlarmış geneli
Görevlerini yapmak için vizit geziyorlar beş dakikada
Hastalarla ilgilenmiyorlar.sadece sordukları
Bir değişiklik varsa söyle, yoksa sana güle güle
İşte sana bir hastahane...
27.01.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 27.1.2008 22:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ankara tıp onkoloji bölümünda elli bir günde bende bırakılan izlenimlerden esinlendim

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!