Ankara taşları bana bakıyor;
Olmadı gözyaşım sabrına fren.
Bir ela gözlü kız içim yakıyor;
Mangalla köz verin beni söndüren.
Ankara taşları yetmiyor artık;
Bağrımı dövecek yüce dağ verin.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
