Ankara Sokakları Şiiri - Ahmet Ata

Titreyen ellerim uzanıyor sana
Odam karanlık
Kırık penceremden görünüyor Ankara
Işıklar vuruyor gözlerime
Ilık rüzgar çarpıyor yüzüme
Ankara sokaklarında sensizlik yine
Seni arıyorum,
Hiç bilmediğim sokaklardan geçiyorum
Gördüğüm herkese seni soruyorum
Bir de dilimde şarkı tutturmuşum
Neredesin sevdiğim
“ah canım, cananım üniversitelim”
Çok uzun geçiyor geceler
Sabahları zor oluyor bu şehrin
Önce bir bank buluyorum
Bütün hasretimle, bütün özlemimle
Sensizliğin acısıyla oturuyorum
Sağımdan ve solumdan insanlar geçiyor
Belki sende geçersin diye bakıyorum
Yine dilimde aynı şarkı
Neredesin sevdiğim
“ah canım, cananım üniversitelim”

Bu şehrin sokakları ıslak
Bildiğim tüm şehirlerden
Yas mı tutuyor dersin
O da mı ağlıyor kederinden
Yıldızlar bugün biraz daha soluk
Oturmakla da bulamam ki seni
Zaten hava da çok soğuk
Kalkıyorum oturduğum banktan
Sonra bir ses duyuyorum alt sokaktan
Sensin diye koşuyorum
İçimde büyüyor ümidim
Ve dilimde aynı şarkı
Neredesin sevdiğim
“ah canım, cananım üniversitelim”
O da ne?
Kimse yok mu bu sokak da
Sokak sanki kocaman bir boşluk da
Yine boş bir hayale mi koştum
Anlıyorum acı da olsa..

Bugün de sensiz geçiyor
Dizlerim tutmuyor artık
Yorgunluk üstüme çöktükçe çöküyor
Uykum da yok
Onu da kaybettim, o da gelmiyor.
Anlıyorum bu sokaklar da yok sesin
Hiç bir iz bırakmadın arkanda
Tek hatıran elimdeki resmin
Dönmeliyim artık karanlık odama
Kırık penceremden,
Yine uzatmalıyım ellerimi sana
Belki sende arıyorsundur beni
Ankara sokaklarında.
Bu ışıklar buluşturur bizi
Bu ılık rüzgâr
Dilimde yine aynı şarkı,
Neredesin sevdiğim
“ah canım, cananım üniversitelim”