Ankara Sabahı Şiiri - Mustafa Akyol

Sabah derin bir huzur solurum
Çünkü sabah yeniden baslamaların bahanesidir.
Uyanan bir kent akar önümde boylu boyunca
Kimi suskun kimi küskün bir insan yığını ezer
Ankara'nın bürokrat kaldırımlarını...

Her sabah bu kent yeni bir çileye açar gözlerini
Bıkkın bir çehreyle bakar içindekilere
Belli ki o da benim gibi içiyle dertli
Belli ki o da yabancı kalmış artık kendine
Belli ki o da belirsiz benim gibi..

Büyük bir kumpas gibi gizli kapaklı bir hüzün
Başkent ciddiyeti altında ezilmiş çocukluk düşüm
Kendini dalgalı kura kaptırmış birçok vicdan
Sabahın esintileri arasında yüzüme çarpan bir pişmanlık
Kaybolmuşluk hissine bahane olamayan..

Ey Ankara! Bunaldım, düş yakamdan! ..