Ankara'nın Kızları

Kara kaşı olur,Ela gözleri,
Aşinadır sana sanki yüzleri,
Güzel olur Ankara'nın kızları,
Fakat evlenınce,azar diyorlar.

İyi yarendirler,çoğuda bahtlı,
Zaten az bulursun asık suratlı,
Güzel konuşurlar,sohbeti tatlı,
Fakat cevap versen,bozar diyorlar.

Zamanında gezmiş,bilir her yeri,
Sarışın ne ise; hele esmeri,
İlk bir iki yılda severler seni,
Fakat ondan sonra,ezer diyorlar.

Hep konuşur durur,sevmez susmayı,
Şöyle,böyle geçip gider balayı,
Eğer cimri isen yedin ayvayı,
Parayı az versen çizer diyorlar.

Akşam eve dönsen,bulunmaz yemek,
Kendini çok yormaz,pek vermez emek,
Derdini paylaşmaz,hep kalırsın Tek,
Çünkü gece.Gündüz gezer diyorlar.

Bir gün Kızılay'da,Birgün Ulus'ta
Tiyatro'da bile keserler patsa,
Doktordan gelirsin genede hasta,
Grip dahi olsa,numardan sızar diyorlar.

Bunu yazdım diye,bana kızmayın,
Vefalı olanlar siz alınmayın,
Şairler dostudur hanımın,Bayın,
Hep methiye yazsam,nazar diyorlar.