Ankara Mektupları Mektup 4

yalnız düşlerimde ihlal ettiğim yasaklar kadar
ağırlığı kolay atlatılır bir uyanış değildi sevda..
hayli zor açtım gözlerimi..
loş bir ışık
ve boğuk sesler..
bildiklerim birer birer
gömüldüler
bir yangından çıkan dumanın karanlığına..
neydi bir yağmur damlasına sığınan duyarlığım
ellerimin titremesi neydi..
beni bilmediğim bir umuda sürükleyen bir dolu haz
bu uzanış
bu telaş neydi..

nasıl uzaklaştım kendimden
benden
her şeyimi götüren bu kıyım
bu yok oluş
bu yitiş neydi..

böldüm günlerimi..

o güne değin bende olmayan bir olguya sığındım yüreğimde..
hesapsız koştum peşinden..
kim kaç kez anlamsızlaştım
kendi düşüncelerimin karaltısında..
kederli gölgelere sığındı gözlerim..
uykularımdan verdim
yaşamdan almak için..
beni içerden vurdu şarkılar..
dalıp gittim bilmediğim uzantılarına yaşamın..
aynı anda kaç şehirdeydim
kaç ayrı renge boyanıp battı güneş
kaçını uğurlayabildim..

ben bulutlara daha yakınken toprağın altında
kimbilir hangi sevda kaldı yüreğimin tahtında..

ayrılık benden bir yarımı aldı..

ben beni bulana kadar
bana benden ne kaldı..

04/04/2003
ankara/mamak