Ankara Mektupları 5 Şiiri - Özer Turan

Ankaradayım
bir adsız karadayım
serçeler havalansa şimdi balgat ellerinden
sesinin ıslak renginde boğulabilirim
eşkiya yüzüm ki anadolu kadar tarumar
bundandır
hasret kokar kucaklaşmalarım

ankara’dayım
canevimde kanayan bir yaradayım
yürüyüp geçsem şimdi tunalı hilmiden
burunları düzgün kızlarla yağ tulumu beyzadeler
cepleri şişkin berduşlar/ucuz kontları başkentin
çıtı pıtı yürüseler de meydanlardan
aşk kime göredir paşalarım

kendimden başka kimsem yok
aşk acım yürek sızım dildaşım
fidel'e dikkat edin
anarşist bir şark çıbanıdır o
yüreği sevdaya ayarlı
tunalı hilmi'de papatya satıyor eflatun kadınlar

bent deresinden geçerken kerhane dedi ahmet/utandım
utandım gelmişinden geçmişinden dünyanın
kerhane midir kar hane mi
bilmedim hiç
yaşamadım oysa
kör bir usturayla nasıl sevişilir?
Uzundur beladayız ayrılıktan

Ankaradaydım
anı karadaydım
kendine akan gürül gürül bir ırmaktım
soluk çividi bir gecede
kadehime gökyüzü dolduracaktım
fadıl'ın kemalizminden
baldıran içip kendime aktım

senin şehrinden geçtim küçüğüm
cerenim minik boncuğum sevda yumağım
kırmızı ışıklar ve yollar senden habersizdiler
Koynumda acuze bir kadın/ağladım

ankaradayım
bir adsız karadayım
gri bir şehir neresinden öpülür
hüzün sarmışsa geceyi
aklım gurbetse yollara/ayrılıklara
dağlarından yanlızlıklarından ve yüreğinden öperim
söyleyin şu kör palyaçoya
arabesk çığırmasın bu akşam

oy dilan
oy yaralı yanım
mardinli esmer bir süryaniydim
nasıl aykırıyım böyle
nasıl kimsesiz/sensiz...

ankaradaydım
bir adsız yaradaydım
nasıl hüzün yüklüyüm böyle
aliye'nin gülüşlerine
sarılsam şiir kokar üstüm başım