Nasıl unuturum seni,
Nasıl koparım senden,
Büyüdüğüm, okuduğum şehir.
Bir gecekondumuz vardı
Yeşiltepe'nde,
Mutluluğumuzu acımızı paylaşan
Briket yığını.
Bizim sarayımız oldu
Bizim yuvamız.
Krallar gibi mutluyduk
Sende Ankara'm.
Çocukluğumu yaşadım sende,
Tozlu yollarında oyunlar oynardık.
Ah! o tukalı saklambaçların
Sokak aralarında.
Mutluluğu anılarımda paylaştığım
Oyunlarınla Ankara'm.
Bir başkaydı çamurlu yolların,
Bir başkaydı büyümeye çalışan kızların,
Bazen, ilk aşkım oldular
Bazen terkedilişi yaşadım.
Yine de unuttururdu acıları,
O mehtaplı akşamların.
Bir başkaydı Ankara'm,
Gelinlikler gibi beyaz giyindiğin kışların,
İğreti yapılmış bir kızakla, ya da kızaksız
Karlarında kayardık,
Ama ne kayma,
Kanatlanır uçardık.
Beraber büyüdük seninle,
Beraber büyüyeceğiz,
Bir gün ben ihtiyarlayacağım,
Ama sen hep genç kalacaksın,
Biliyorum ki öldüğümde topraklarını açacak,
Beni kucaklayacaksın.
Ankara Başkentim,
Ankara cennetim.
Kayıt Tarihi : 10.12.2003 16:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ankara ve Ankara'nın sarıp kucakladığı sımsıcak, Ankara aşığı bir yürek.
Yokluğun çilesini sindirmiş; yokuşların dikliğini, yoruculuğunu sezdirmiş dizelerinde.
Ankara gibi gelişmiş, büyümüş, olgunlaşmış bir şiir sevdalısı gönül erbabı.
Haline şükretmeyi, bulduğuyla yetinmeyi içselleştirmiş, böylece huzuru, memnuniyeti benliğinde yeşertmiş bir ruh insanı...
Dost!
Ankara'da, Ankara'nın yakınlarında gidecek yer de kalmadı artık.
Uzaklar hep yakın oldu, içerilerde kaldı. Uzaklar yakınlaştıkça içleri doldu.
Şimdi Ankara kendinden olanı daha da uzaklara atmak zorunda kalıyor, büyüdükçe, serpildikçe, genişledikçe...
Hem uzakları yakın, hem yakınları uzak ediyor artık..
Hayırlısı be şiir yürekli insan!..
Sevgi ve saygı rüzgarları esenliğiniz, sayfalarımızda göz iziniz olsun efendim.
Dostça ve sağlıcakla kalınız.
Hikmet Çiftçi
31 Ocak 2013
'GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ'
TÜM YORUMLAR (1)