Ankara Kızları Şiiri - Cahit Pehlivan

Hiç anlaşılmıyor Ankara’nın kızları,
Benimkinden de kara imiş bahtları,
Birtek güler yüzlü tebessümün karşılığını,
Çatık kaşlarıyla verirler ancak cevabını.

Kendilerini peri kızı gibi görürler,
Onlar için bir hiçtir erkekler,
Gün boyunca Ankara kızları,
Ulus, Sıhhiye, Kızılay, Çankaya’da gezerler.

Hiç durmak konuşmak istemezler.
Yalnız Abdi, Güven, Kurtuluş’ta park ederler.
Oralardaki kızlarla gidip konuşmak içinde,
Önceden tanışıp, randevu almak ister.

Kimi sarı saçlı, kimi yeşil gözlü,
Erkekleri peşinde koştururlar günboyu,
Gençlik Parkı, Botanik, yok olmaz Kuğulu,
Diyerek, günlerini yaşarlar, Ankara kızları.

Beni esir almış her Ankara güzeline,
Ömrümü onun için feda edercesine,
İki günlük iznim peşlerinde geçiyor işte.
Ankara kızları ile Ankara caddelerinde.

Bazen bir yanılgımı ne olur?
Yapılan teklifin karşılığı, olumlu olur.
Hemen buluşacak yerler konuşulur.
İşte Ankara kızlarının, arkadaşlığı budur.

Kararlaştıran yere gittiğinde.
Beklerken ağaç olursun, kızım gelecek diye.
O ise şimdi başka yerde, yine gönül eğlemekte.
Ankara kızları, aşk ve sevgi nedir bilmemekte.

Ankara