Ankara Kız Şiiri - Abdullah Çağrı Elgün

ANKARA KIZ

Behey Kara Ozan, behey can dostum!
Sensiz, etkinlikler bir tat vermiyor,
Kızılay’ı kestim, Konur’da estim,
Ankara kız, saçlarını sermiyor…

Hoş sohbette, İLESAM’da, akardık.
Kabakçı’da, güzellere, bakardık.
Etkinlikte, salonları yıkardık.
Ankara’ya, şimdi aklım ermiyor.

Sana eğilirdi, geçerken dallar,
Belini kırardın, engelse yollar,
Senin için her dem, saçılan güller,
Ankara’ya sensiz, koku sermiyor…

Kastamonu, Ankara’da göründün,
İnsan olup, toz toprakta süründün
Züpde i âlemsin, ete büründün,
Ankara giz, bize sırrın vermiyor…

Sende hangi hikmet, sende ne sır var?
Gönülden secdede, hikmet, iksir var
Evreni gönlünle sarmalayıp, sar…
Ankara kız, sensiz selam vermiyor

Bütün şehri dolaş, gezin, postun ser,
Kokladığın gülleri say, destur ver
Bizim için çiçek topla, güller der,
Ankara kız, sen olmazsan, gülmüyor
29.12.2014, Pazartesi, Ankara/Çankaya

Not: Zübde-i âlem: Âlemin özü.