Ankara ki yalnız kalmalı avuçlarında

Ankara ki yalnız kalmalı avuçlarında

Ne zaman bir yaz gelse
En azından yaz sansan
Ankara’yı
Saçlarından kalkan bir tren geçiyor
Geriye kalan bir rüya
Bir tren katarında
Nisyan bedelini ödüyor
Zamansız düşüyor gözlerin.
Ankara
Bir kırkikindi yağmuru gibi
Düşüyor gözlerinden.
Meğer ne tuhaf şeymiş
Tanıdık bir sima görünce
Hafif gülümsedin yanakların besbelli kıpkırmızı
Mevsim sonbahar,
Kentin caddeleri yürüyor gecenin karanlığında
Sanki hafifçe üşümek için biraz ince giyinmişsin
Ellerin ayarsız her köşe başında.
Bu kaçıncı köşe başı
Bu kaçıncı kaçışın
Ankara ki yalnız kalmalı avuçlarında