Ankara Kapısından

ANKARA KAPISINDAN,

Ankara’da Ahiler, ulu yerde kâm almış.
Ankara, Ankara’da, böyle büyük nam salmış.

Ahi Yakup, Çelebi, Sinan, Şucca ve Melek;
Yörükdede atıldı: “Biraz da arzda yelek! ”

Ahiler, Hacıbayram, Şerafettin, hepisi.
Karyağdı, Tezveren,Tacettin ile gerisi…

Paygamber, önümüzde ulularun ulusu,
Ağustun dostumuzun, mabedinde dolu su.

Hepimiz, dört bir yanda oturduk, abdest aldık.
Desen desen kilimler, üstünde namaz kıldık.

Dört büyük din ulusu, dört bir yanda göründü.
Karena Kapısı’ndan sonsuzluğa yüründü.

Bir Cuma Salasında toplandık dört bir yandan.
Nurlarından bellidir, asil gen ve de kandan.

İç içe Evrenlerden, yüce zamana vardık.
Bilinmez, hissedilmez, titreşimleri yardık.

Düşünce oklarını, en uzağa fırlattık.
İzafi zaman, mekân, son sınıra dayandık.

Ankara kapısından, çıktık Miraç’a daldık.
Tekâmül son sınırda, durup öylece kaldık.

Yedi süptil bedenden, soyunup öze vardık.
Altıncı boyut Miraç, Bütünde Bütün olduk.

Ankara bizi, Bir, ve Bütün’de birleştirdi.
Yedi süptil bedende, Tek etti, yerleştirdi…
8 Ocak 2013, Ankara/Çankaya