Ankara III Şiiri - İzzettin Coşkun

Seni duymayalı
Seni görmeyeli
Kaç asırlar geçti
Kaç çetrefilli kabuslar esti

Ey aşkı ilah gibi
kaburgalarımda esen Havva ana
Ey aşkı esirgemeyenim
Senin gözlerinde gördüm
Rabbimin bağışlayan süretini
Senin gözlerinde gördüm
Rabbime şükranlığı
Şimdi tebessümlerin mahkum kaldı tenime
Tebessümlerin birer birer dizildi tenime.

İlk defa sende sevdim mahkumluğu
Ilk defa senle tanıdım
Rabbe tanınan mağdurluğu

Gitme desem
Terk etme desem
Haddimi aşar mıyım?
Biraz kal desem
Bana kal Allah aşkına

Ankara'da bir ayaz vurur
Bir hasreti yüzüme yad eyler durur
Ey sevgili,
Yüreğimin doğusunu inkâr etme bu gece
Haram etme bu kenti
Bu bendeki soğukluk Nemrut cehennemi
Senden gayri üşümek kalır
Ne olur sarıl bu gece
Sadece sarıl...

Gözlerini hibe et gözlerime
Ben her daim sende kalırım
Velevki sende ölürüm
Üşüyorum bana kal
Allah aşkına.