Ankara II Şiiri - İzzettin Coşkun

Dışarda siren sesleri kararmakta
Sokak lambaları birer birer üşümekte
Ankara'nın kar kışında bir asker kaybolur
Yüreğimin en doğusuna sürülür bir Mezopotamyalı
Sonra bu kente yabancı bir sevda çöker
Yaralı bir sonbahar dökülür tenimden
Sen ansızın şiirlenirsin avuçlarımda
Sen durmadan yüreğime yüreğime ihtiyarlanırsın

Gece en firari yerinden kurşunlanır
Ve ben sende sevdim
Bu cehennemlik üşümeleri
Sende sevdim,
Gözbebeklerine nurlanan Yaradanı
Seni düşünmek kuşkusuz tek telaşım
Seni düşünmek gökyüzünü tavaf etmek gibi
Seni düşünmek yaşamın kusursuz felsefesi
Seni düşünmek
Allaha yakın durmak gibi bir şey

Nicedir korkular biriktirdim
Yokluğun çoğalır bedenime
Yüreğime dolanan bir ürkeklik
En sığınmacısı olurum bu kentin
Nicedir üşümeleri bahane ederim
Hâlbuki tüm meselem
Sana sarılmak
Yani tüm meselem sensin...