Ankara, Hüküm Senin Şiiri - Adem Bayar

Ankara'ya hiç yağmur yağmaz.
Yağmur hep benim kalbime yağar.
Gözyaşlarıma karışır, kalbime akan
Ve onu boğar.

Ankara'ya hiç güneş doğmaz.
Güneş benim kalbime doğar.
Gözlerimi bulur gözleri, sevdalı bakan
Ve beni yakar.

Ankara'da hiç yangın çıkmaz,
Ya da hiç su basmaz evleri.
Çöp sorunu da yoktur Ankara'nın,
Çünkü kirletilmez caddeleri.

Kimse kimseyi aldatmaz,
Terk etmez ya da üzmez.
Hiç kimse suç işlemez,
Yasaları çiğnemez ve çiğnetmez.

Tek derdi benim Ankara'nın,
Çaresi henüz bulunamayan.
Tek dertli benim Ankara'daki,
Kanı durdurulamayan.

Tüm yangınlarını ben çıkardım senin, Ankara.
Tüm evlerini ben gark ettim azgın sulara.
Her caddeni kirlettim, her sokağına tükürdüm.
Herkesi sahte gülücüklerle aldattım, arkadan vurdum.

Tüm suçların bilinen ya da meçhul faili benim.
Evet, sevmek suçsa en büyük suçu ben işledim.
Evet, suçluyum;
Gözyaşlarımla selleri,
Yüreğimin ateşiyle yangınları başlattım.
Gayri hüküm senin...