Ankara Havası Zorunlu Olmadıkça Yazmayız

Üç kafadarın bir imalat atölyesi vardır. Atölyenin bir bölümünde bayanlar çalışmaktadır. Bayanların içinde de üç kafadar vardır ki alın teriyle nafakasını sağlayan, bayan olduğu için saygı gösterilecek cinsten demek isterdik ama nafile. Kendilerinden başkasının bu atölyede çalışmasını istemezler. Diğer işçilerin işten ayrılmasına muaffak olurlar. Atölyede bayan işçiye ihtiyaç vardır. Patronlar ilk olarak yakın bir akrabalarını işe alırlar. Yeni işe alınan bayan bu üç bayana sanki iğde dikenidir. Batar da batar. Oysa yeni işe alınan bayanın derdi el âlemin ne yaptığı değil sigortasının devamını sağlamaktır sadece. Onun içinde iş adına her denileni yapmaktadır. Üç kafadar yaptıkları pislikleri patronlara söyler diye bu bayandan da kurtulmak isterler. ‘Ya o ya biz’ diyerek patronları tehdit ederler. Patronlar biçare, mesleğinde usta bayan işçi bulamayacakları gerekçesiyle sömürülmeye razı olarak yeni işçilerini işten çıkarırlar. Tabi ki emekçi olduğundan bayan olduğundan baş tacı bildiklerimiz bunlar ve benzerlerinin olduğunu düşünemeyiz. Haklarında nasıl bir düşünceye sahip olduğumuzu dürüst emekçiler ve dürüst emekçilerin hakları adına bir beddua şiiriyle dile getirmeye çalıştık.