Ankara'dan İstanbul'a... Şiiri - Güçer Kafa

Gönül Yedi Tepe’nin düşüyle Ankara’da,
Âvâre gezinirken, sıra dağlar arada…

Ayaz ayaz titrerken bahara hasret kışlar,
Bilmez misin nazlı yâr yokluğun bende kışlar?

Ezberden okuduğum çilenin her hecesi,
Çınlarken sokaklarda… Bitmiyor gam gecesi!

Revâ mıdır ey peri sevene bunca ezâ?
Sevdanı kuşanalı, inan daraldı feza!

Adım sanım silinip terk etsem de âlemi,
Şehirler saklayacak kırdığın bu kalemi…

Saçına aklar düşüp aynalara küsünce,
Anlayacaksın beni, gam rüzgârı esince…

Lâkin geçmiş olacak ömrün eşsiz ânları!
Anıp ağlayacaksın, sevdiğim zamanları…

Ben de ağlayacağım, yaşın yaşım olacak!
Belki de her şiirim yalvarışım olacak…

Can şehrime sen gerek, ötesi lâf-ı güzâf!
Ya nizam ver ya da yık! Ey sevgili, el-insaf…