Ankara'da Yağmur Şiiri - Gürkan Danışan

Yaşama sebebime....

Ankara'ya inceden bir yağmur yağıyor.
Her damla öyle gamsız, apansız düşüyor üstüme.
Sokaklarda bir yağmur sessizliği;
İçimde ise sensizliğin sesi...
Gözüm damlalara takılıyor,
Sonra iki damla yaş düşüyor toprağa:
Yağmurdan farklı iki damla.
Hasretin iki damla yaş oluyor gözümde,
Sonra yağmurlara karışıyor...
Ve her damla hasretine dönüşüyor,
Ankara'ya ve üstüme hasretin yağıyor.
Sonra ağlamaktan utanmıyorum,
Salıyorum kendimi.
Biliyorum ki bu yaşlar yalnız benim için 'ağlamak',
Ankara içinse yağmur damlası.
Bu rahatlıkla Ankara ile paylaşıyorum hasretini.
Sonra şehrin üstüne bir kasvet çöküyor,
Anlıyorum, Ankara da kaldıramıyor hasretini.
Hasretin iliklerimi ıslatıncaya kadar yürüyorum, yürüyorum...
Tenim üşümekte tedirgin
Ve yorgunluk her yanımda.
Hani birden 'gel' desen bana,
Gelemeyecek kadar...
Bak hüzünlüyüm yine gel kurtar beni,
Yağmura da bağlama bu kederi,
Ben seni sevdiğimden beri,
Ankara'ya yağmur bir başka yağar.

(23/04/2005-Ankara)