Yağmurda yürümeyi özledim,
sırılsıklam olup telaşla dolmuşa binmeyi
Otobüslerde en arka koltuğa oturup, büzüşerek soğuktan
buğulanmış camlara kalp çizmeyi özledim
Ne güzel olur Yüksel Caddesi yağmurda
çiselerken yağmur, yürümeyi özledim
sağanaktan kaçarcasına girilmiş sinemadan
karanlık, is kokan havada çıkmayı özledim
bir de elim yana yana kestane yemeyi
Gri olur Ankarada’da yağmurlar,
hele de yorgunsan,
sevgilinin omuzunda ninni gelir şırıltılar
Ayrılık saati de zordur yağmurun
ağır ağır çöker yüreğine
birbirinden kopamayan elleri,
dalgın bakışmaları özledim
Hülyaların içinde yürürken kaldırımda
su sıçratan arabanın şoförüne küfretmeyi özledim.
akla düşen sevgilinin gözlerinde gülümsemeyi
ıslak çamurlu ayaklarımı hissetmemeyi özledim
Eve dönüşleri güzeldir yağmurlu havanın
Kapıdan girer girmez çalan telefonda
Seni şimdiden özledim! diyen sesi özledim.
Kayıt Tarihi : 17.2.2012 11:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hatiralar var her yagmurda
DUYGU KOKUSUNU ALDIM
BETİMLEMESİZ DUYGU YETMİYOR
(yıllar önce yazışmıştık şiire dair)
hele de yorgunsan,
sevgilinin omuzunda ninni gelir şırıltılar''
İşte bu şiiri okumak ,
Bu cümleleri ezberlemek,
Vurmak ta dibine kadar grinin...
Bilmem berduş vari bir tavır mı?
Grinin rengine tutukluluk mu?
Kesti bu cümleler beni öyle ki,
Bir kış günü Ankara soğuğuğunda,
Zindandan çıkmış Yusuf güzelliği,
Nasıl kestiyse Zelihayı sarayda.
Nasıl kesti idiyse,
Nazımın Pirayesini mektuplarındaki grilik.
Grinin böyle vurucu ve,
Böyle keskin olduğunu,
Bu cümleleri okuyunca ancak anladım.
M. KLNÇ.
TÜM YORUMLAR (50)