Ankara’da Kaldı Şiiri - Abdullah Taşpınar

Gençliğim kaldı Ankara’da,
Hayallerim, umutlarım.
Bir sevdanın ardında geçen
En taze duygularla beslediğim
Düşlerim kaldı Ankara’da.

Bakışlarıyla yeşil yeşil
Can evimden vuran,
Gönül köşkümde sımsıcak yuva kuran,
Hayali sanem misali karşımda duran,
Sevdiğim kaldı Ankara’da.

Derdime dermandı, hekimdi, Lokman’dı.
Gönül dağımda bir ince maraldı, ceylandı.
Aşk ateşinin en harlı tavında yandı.
Közlerim kaldı Ankara’da.

Elim kalem tutmaz, gönül gözüm görmez iken
Şair etti beni.
En edna mertebeden aldı
Kamil etti beni.
En müphem duygulara fail etti beni.
Zühre’m oldu, Tahir etti beni.

İnleyen bir nağme şimdi orada,
Yaralı yüreğim kaldı Ankara’da.

Saatlerce oturduğumuz otobüs durakları,
Soğuk kaldırımları Tandoğan’ın,
Tıkış tıkış Basınevleri-İncirli otobüsleri,
Buğulu camlar…
İnsanlar, sarhoşlar, kalabalıklar...

Artık mazide içli bir hatıra,
Anılarım kaldı Ankara’da.