Ankara'da Gemiler Şiiri - Murat Haliloğlu

Hava puslu, geceyi yarmış bir ince ışık,
Yağmur gibi damlıyor, Ankara'da gemiler...
Sevdaya el sallıyor, çile çeken bir aşık,
Vedayı selamlıyor, Ankara'da gemiler...

Hep bekleyip durmuştum, bir candan akrabayı,
Güvertede hissettim, bu dem seyr-i sabayı,
İlaç diye özüme, koydum hırçın vebayı,
Ne yüklesen almıyor, Ankara'da gemiler...

Uykuda refah varmış, ben nereden bileyim!?
Çağırsınlar öteden, hemen bu gün öleyim,
Yare varmak hepten zor, sulara gömüleyim,
Mezar taşım olmuyor, Ankara'da gemiler...

Bu şehirde bela var, sular alev çağlıyor,
Çapa ateş kırmızı, denizleri dağlıyor,
Tüm yelkenler açılsın, sevdiceğim ağlıyor,
Rotasını bulmuyor, Ankara'da gemiler...

Haydi vira Bismillah! Gökler fena gürlemiş,
Karanlık bir çökmüş ki, deniz hepten körlemiş,
İskele alabanda! Açıkta demirlemiş,
Limandan ayrılmıyor, Ankara'da gemiler...

Fenerlerde efkarım, ince ışık dökülür,
Pervaneler döndükçe, serin sular bükülür,
Gemi suyun bağrından, ancak aşkla sökülür,
Çiçek olmuş, solmuyor, Ankara'da gemiler...

Nicedir tat alamam, kardeşlerden, anadan,
İçimde ayrı düştüm; sevgiliden, sıladan,
Bu gemi hayaldendir, yükü de hep manadan,
Yükle yükle dolmuyor, Ankara'da gemiler...

Sevda elinde yansak, çöller paklamaz bizi,
Gülistanda dikeniz, güller saklamaz bizi,
Yar elinden yanınca, eller haklamaz bizi,
Denizlere dalmıyor, Ankara'da gemiler...

Kader sevda deyince, sürüldük Ankara'ya,
Derde derman aradık, ve dizildik sıraya,
Ankara'da gemiler, oturdular karaya,
Su yüzünde kalmıyor, Ankara'da gemiler...

21 Mart 2017
Ankara