Ankara’da Doğan Aşk Şiiri - Aydın Eryılmaz

Ne gündüzler belli, ne geceler belli,
Özlüyorum seni, özlemek ne güzel.
Bir Ankaralı sevmişim ben,
Huzur bulduğum tek insan sen.

Kalbim kırıldı zamanla,
Ama seni görünce eriyor tüm yaralar.
Bir tebessümün yeter bana,
Mutlu oluyorum, hayatıma anlam katan.

Ankara’nın ayazında üşüsem de,
Senin adını anınca içim ısınır gece.
Karanlık sokaklarda yıldız gibi parlar gözlerin,
Seninle tamamlanır yarım kalan düşlerim.

Sensizlik ölmek gibi, varlığınsa bahar,
Yüreğim seninle yeniden hayat bulur yar.
Bir ömür seninle yürümek isterim,
Çünkü sen, en büyük şiirim…