Ankara'da Aşık Olmamalı İnsan Şiiri - Yo ...

Güzel hoş bir aşk şiiri.Kutlarım hemşehrimi...Saygılar.

şehir,
şiirin içinde,
sevgili için ezildi...
keşke... ondan önce gelseydim dünyaya

şehir,şiir,sevgili kalbinde buluşsun hep....

''Sussam,
gözlerin neyi hak edecek ki... ''

bir kenti terketmek, o kentte hiç sevmemek mi......... saygı ile,

mehmet şakir karataş

şehrin göbeğine sürtünüyor esmer çocuklar,
tükenmez kalem ucunda tükenmeyen sanrıları sarıyor boyunlarını.
üst geçitte vuruluyorum kalbimin altından.
Bir bakıyorum,
ayaklarımda ezik bir kış türküsü,
akortsuz bir evliya semahı.
Çıbanı patlamış bi tomurcuğu suluyorum,
toprağa düşüyor sarı tozları.
Ben yandım diyorum,
şehir kavruluyor yokluğunda...

Anlağımın bugünkü kapasitesini ve 'anlayamama' durumuna bağışlayın. Ben çıkaramadım bu toplam yazıdan bir şey. Ya da çıkardıklarım yabanıl düştü içcağızıma...

Ben uydurdum bütün bu hikâyeleri. Ama size şunu söylüyorum ki: Daha yüksekte
duran bir gerçeği işaret etmek için bunca hikâye uydurdum. Demek istediğim.
hepsi yalanken anlattıklarımın. anne kalbinde bir çocuk yokluğunun işaret
ettiği acı yalan değildi. Yalan değildi eşi zalim avcı tarafından vurulan
turnanın zaruri ölümü. Yalan değildi kemalin arkasından zevalin geldiği.
Olgunlaşan her şeyin sonunda bozulduğu. Bir şey bozulurken onunla birlikte
başka şeylerin de bozulduğu. Yalan değildi devletlerin insanlar gibi.
aşkların da devletler gibi ömürleri olduğu. mahiyeti safiyet olan aşkı en
çok karanlıkların boğduğu. Yalan değildi aşkın birbirine uymayan iki
tanımının olduğu.

Bu tanımlardan biri sorgusuz sualsiz teslimiyet anlamına gelirken.
diğerinin. sorgusuz sualsiz teslimiyetin kurulumu demek olduğu. Böylece
aşkın mutlak tanımının mümkünler âleminde nâ-mümkün olduğu. Yalan değildi
güzel kokunun ezel hatırasını taşıdığı. Yalan değildi bazı şeylerin hep bir
şeyle bir şey arasında bir ürperti gibi asılı durduğu.

Günahı ve ihaneti bu dünyada su öbür dünyada ateş arıtacakken. suyla
arınmayan âşık kalbinin ancak ateşle durulduğu. Belki de bu yüzden bir büyük
yangının koptuğu. Bir ocağın; kelâma mecbur çileden yenik elemden ibaret bir
kalpten kopa gelen yangınla tutuşup kül olduğu. (...)
(...) Bedeli bir cennet sürgünüyle ödenmiş ve çok pahalıya mal olmuş bir
aşkın Peygamberinin soyundan gelen insandım ben! (...)
Nazan BEKİROĞLU (isim ile ateş arasında)

Kendimi anlatmaktan aciz olduğumdan değil bu kelimeleri buraya taşımam. Bu
kelimelerin benim ruhumu yansıtmasından da değil aynen buraya yazmış olmam.
Ben beni en iyi anlatacakken, içimde ki paylaşma dürtümün eseridir bir başka
yazarın ifadelerini aynen yazmam.

Ben, içi ateş, hissi ateş, muhabbeti ateş,kelimeleri ateş olan bir
cehennemim. Hep biraz yakarım karşımdaki insanları yazdıklarımla. İçim
ateş,yazdıklarım ateş,söylediklerim ateşken tutuşmayınca kimseler kendi
yangınım da bu çelişkinin gâmı ile erir ve dirilirim. Bu gâm ile geçer
ömrüm. Bu gâm ile yaşar giderim. Yanmaktır tek meziyetim
Aşkın adı yok ateşi var! ! ! !

'Öyle bir yokluk ki senin yokluğun
Ne varlığının tadı kalmış ağzımda
Ne de yokluğunun bitirici acısı
Ne kadar varsan,o kadar yoksun.....'




nazan bekiroğlu



eğer bu yazıyı begenen varsa bunuda beğenir diye düşündüm bilmem iyi düşünmüş müyüm.

Ankara işin bahanesi...sorun sadakatsizlik...vefasızlık ve aldatılmışlık...sevgiyle kal...yüreğine saglık..

Yılmaz Erdoğan :)

Hani bu kadar çilekar olmasam Ankaraya karşı, bu kadar bağırmasam şiirlerini içime içime, o diyeceğim ama... Ankara'ya çoğu zaman yakışmıyor da kar... 'Yazdıran' kendi eliyle sildi Ankaranın gözlerindeki nemi. Şimdi kuru bir tufan kaldı bu çaylak fırtınası vakti, maki bir örtü üzerimde, bitkisel...

Size de muhabbetle...

ne denir bu yazılanlara .ne söylenebilir ki . yürek dile gelmiş kelam olmuş düşmüş ankara semalarına. eline yüreğine sağlık. yazandan cok yazdıranını merak ettim.muhabbetle.