Ankara'da Şiiri - Arzu Altun 2

Seninle bir zamanlar
Aynı yolda yürüdük
Aynı ağacın altında
Düşlerle yoğrulduk
Yağmurda ıslanan
Kirpiklerimizdeki sevincimiz
Yürürdük sadece ikimiz
Kalabalıklardan geçer
Közlenmiş kestane avucumuzda
Üfleyerek gülüşür
Isıtırdık boş kalan ellerimizi
Kahkahalarımız savrulurdu göklere
Ve sen yakışıklım
Yüreğini hala taşırım yüreğimde
Özlüyorum anlıyormusun
Masum olan sevgimizi
Sohbetini özlüyorum
Kırılıyor yokluğunda dallarım
Ve ben
Kalbinden öpüyorum seni
Şiirlerle bezediğim sevgilim
Yere göğe sığdıramadığım kalbim
Nefesim
Şimdi
Ankara sokaklarında
gölgeni arıyorum
Bulamadım senden kalan izi
Canımı yakıyor eksikliğin
Göğsüm daralıyor...
Oysa,
Ne çok sevdik birbirimizi
Sabahın yıldızını elimizle tutar
Kumrulara yem atardık
Güneşi gözlerinde yakalar
Sıcacık simitle çayı yudumlardık
O kadar cümlenin arasında
Dudaklarına bakar
Gözlerinde kaybolurdum
Ah sevgilim
Şimdi ankara sokaklarında
Gölgeni arıyorum
Bulamadım senden kalan izi
Canımı yakıyor eksikliğin
Göğsüm daralıyor
Nefesim...

Arzu Altun