Ankara Çağır Şiiri - Abdullah Çağrı Elgün

ANKARA ÇAĞIR

Özlüyor, arıyorum, gönlüm sensiz, Ankara
Gönül yuvam dağıldı, öksüz, yetim Ankara
Küs değildik, ne dargın, neden gittin Ankara?
Gözden gönülden uçtun, benden kaçtın Ankara

Gel de bitir sancımı, kolların boynuma at,
Ser saçların bağrıma, gam keder sitresim at.
Al elim ellerine, sevgi, sevinç, neşe kat.
Huzur doldur gönlüme, rüyalara, rüya kat.

Sensin benim sevdiğim, sen dünyada neşemsin,
Sen içtiğim ilacım, sen şurubum, şişemsin
Baş,koyduğum yastığım, sen evimde köşemsin.
Kösemsin, Hasekimsin, sen Ankara’m Paşamsın.

Şimdi Mecnûn misâli, çöllerde kalıyorum.
Sensiz Ferhat olmuşum, Ankara yanıyorum.
Sensiz de seninleyim, hasrete kalıyorum.
Çağrı’yı sana çağır, Ankara geliyorum.
10 Ocak 2013, Ankara/Çankaya