Ankara bensizde olur,
Bensiz olmak istediğin gibi.
EY kara yazımın ak sayfası umutlarım;
Ankarasız da yaşarım,
Umut dolu sevda baharım kadar sadece bekleyen.;
Beklenilen sadece kader.
Gerisi sadece öylesine bir düş.
Ne kabusu belli,
Ne de güzelliği.
Gidilen mechul giden gibi,
Güneş doğar, Ay orada da vardır elbet.
Sadece bir fark;
Ve dağlar kadar olan bir fark...
Bir fark; Ankara bensiz ben Ankarasız.
Deniz mavi,
Sahile usulca naz eder gibi dokunan dalgalar;
Dalgalar ve nazlı bir sevgilinin fısıltısı gibi.
Gökyüzü sınırsız sevdanın İlah-i Maviliği,
Dağlarında koklanmayan çiçeğin elvan elvan kokusu,
Daldaki yaprakların hışırtısının senfoni duygu yüklü sesi.
Ve yavaş yavaş beynimi neşterleyen Ankara düşüncesi,
Ben sensiz sen bensiz kaldın işte EY ANKARA...
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
