Ankara Baladı Şiiri - Mustafa Arar

Ankaram
Köy çocuğu şaşkın bakışlarında
Bir akşam üstü ilk defa görmüştüm seni
Vadiden akan tren penceresinden
Yamaçlara tutunmuş meyve bahçeli
Gecekondular şehriydin

Ankaram
Boş arsalarında şen şakrak
Pantolonları yamalı
Kafaları dazlak
Küfürbaz bebelerin koşuşturduğu
Çocukluğumun şehriydin

Ankaram
Sarı sokak lambaları altında
Rengarenk dükkanların arasında
İnsan kaynayan caddelerinde
Başımda kavak yelleri esen
Gençliğimin şehriydin

Ankaram
Baraka bir gecekondu ilkokulundan
Alman mimarisi üniversiteye
Tedrisatından geçtiğim
Eğitime adanmışların şehriydin

Ankaram
Sabahları körüklü otobüslerle
Hınca hınç dolmuşlarla
Çeperlerinden merkezine inen
Ayakkabıları çamurlu
Kıt kanaat geçinen
Metanetli vakur insanların şehriydin

Ankaram
Ara sıra ilkokul yolunda rastladığım
"Ne dertler bıraktın öf öf,
Hep sıra sıra
Sen yoksun ya böyle,
Issız Ankara,
Sensiz Ankara”
Diyen ozanın şehriydin