Ankara Şiiri - Fatih Porsuk

Kar altında görmedin sen hiç Ankara’yı
Hiç konuşmadın donmuş sokaklarıyla
Beklide Kızılay da oturmadın hiç
Atkısına sarılmış bir amca görmedin
Yaşamadın ayazını, keskin rüzgârını

Bugün ilk kar düştü Ankara’ya
Beyazlar içinde bir gelin di sanki
Başkentin caddeleri
Işıl ışıl parlayan bir deniz feneri belki
Benzet işte en güzel doğa harikalarına

Gurbetten sılaya dönmek
Soğuk bir molanın iziyle
İnmek otobüsten,
Buz tutmuş kaldırımda üşümek
Otogarda yalnız olmak
Bekleyenin olmadan

Oysa seninle yürümekti
Tek hayalim iz bırakmadan karda
Titreyen tenini ısıtmak buğulu nefesimle
Elerini tutmak ve hiç bırakmamak
Saatlerce ilk bakışta kalmak…

Ve şimdi sen kar altında görmeyeceksin Ankara’yı
Üşümeyeceksin sabahında ve titremeyeceksin işte
İçini kıpır kıpır eden kar taneleriyle sevişemeyeceksin
Kar ve aşk Ankara da işte…

Seni şikâyet ediyorum şimdi
Ankara’ya ve kara…
Soruyorum nedenler arasında Seni…
Ama susuyor işte Ankara.
Giderken senin sadece sustuğun gibi
Ben soruyorum, Ankara susuyor

Ben de susuyorum şimdi…
ANKARADA KAR ALTINDA

20/12/2005