Ankara Şiiri - Uğur Uludağ

dumanlı bir tepeden geliyor sesin
bir derviş gibi
sanki bir tuzak
sanki dudağın gibi

ankaranın sokakları başlattı tüm puştluğu
köşedeki dönerci bile hatırlar
herşeyi
hani baban öldüğü gün
sen, ben, o ağladığımızı

zaman yalanı açığa çıkarıyor
ve tarih denen dede
pişmanlık koyuyor adını
sevdanın
her şeyden vazgeçiyor
delikanlı dediğin

bir lanet
hep bir gölge gibi
üstünde
ankaranın

keşke gitmeseydim bulvara
keşke aynı ıhlamura uzanmasaydı elimiz
boşuna akmasaydı kanımız
keşke çakmaklarımı kaybetme adetim
olmasa da ateş istemese
keşke sigarayı zamanında bıraksaydım
keşke bir lanet gibi
çökmeseydi ankarama bulutlar
keşke sen yağmurdan korkmasan
keşke koltuğuma sığınmasan
keşke seni öpmeseydim
yağmura güvenip
keşke sana tip tip
bakan pasajdaki çocuğu
dövmeseydim
keşke okulu zamanında bitirip
kalmasaydım gözlerinin ikmaline
keşke senle hiç sevişmesem
sevişme nedir bilmesem
keşke her sabah sana
ölmeseydim
işte o zaman
ankara başka olurdu
sen başka ben başka
dünya başka olurdu

dedim ya
dumanlı bir tepeden geliyor sesin
dedim ya
eceline susuyor usum

ankara sokakları başlattı tüm puştluğu
mini eteğini mi çıkarmalı aklımdan
beraber ilk esrar içişimizi mi
silmeli dizeden

ankara sokakları
hayatımın
en kara sokakları