Ankara,
Neden puslu bir hava var sende…?
Hüzün kokuyor soludugum hava
Kaldırımlar başkalaştı, yollar başkalaştı
Ankara,
Bir sonbahar esiyor sende..
Güvercinler kendı halınde..
Kanaryalar kimbilir
nerde…
Eski anılar damla damla yerde..
Ankara,
bir başka hava var sende..
Hani dostluk çemberi
Havadan havaya selamlaşma
ürken bakışlar
Eh öylesıne el sıkışmalar
En tepede sessizce duran
Adı,
anılınca susulan
Bir garip oldun Ankara.
(02.01.2004)
Zeynep AydınlıoğluKayıt Tarihi : 15.2.2006 13:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Aydınlıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/02/15/ankara-47.jpg)
Kent olarak belki bir hiçtir. Ancak Ulusal Kurtuluşun ve devrimlerin kalbiyle En Tepede Yatan
Yüce İnsanın anılarıyla doludur Ankara.. Hoşgör sen.. o resmi havasından.. o kasvetli sonbaharından uzak durabilirsen. Dedimya.. özlü bir şiir olmuş kutlarım.
Renkler ve Yaşam
oynanan kirli oyunları bacanın dumanı çözer.
çivinin çiviyi sökmesi gibi
TÜM YORUMLAR (5)