Somurtkan insanların şehri Ankara
Bir kahkaha duymadan geçiyorum
Uzun caddeleri boydan boya
Kış akşamlarında sokaklar
Saat sekizde yenik düşüyor uykuya
Sibirya’ya sürgün treni gibi
Eve dönüş vakti metrolar
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta