Ankara Şiiri - Şevval Kızıldağ

Balkon insanıydım
Pencere insanı oldum.
Bu havaların mağduruyum
Ankara'nın en güzel ezanı Kocatepe Camii'nde
Bu ses beni evime götürüyor
Evim
Eski,sıcak,
turuncu,kahverengi,vişne çürüğü
O pembe şeker
Bir daha hiç bulamadığım
Aramadığım bulmak için
Ölene dek tatmayacağım
Balkon insanıydım
Penceredeyim artık.
Aşağı bakınca
Aynı kuşbakışı ağaçlar
Yukarı bakınca
Aynı
Evimdeymişim gibi
Bu bulutlar
Kentimden ziyaretçi
Ve leblebi çekiyorsa bir yerde bir kuruyemişçi
Ben gece çıkmıyorsam
Karanfil sokakta boza içmeye
Seni beklediğimdendir
Demin ben
Evimdeydim
Gövdem bütün sıcak
Yüzüme soğuk çarpar
Hava da tam o hava
Çocukluğumun gökyüzü
Kalorifere dayanmışım
Bulutlar esrik
Bitti ezan.
Kavuşmamız bitti.
Çocuktum az evvel
Şimdi her şey geçti