Ankara Şiiri - Adem Yazar

Kırk yılın hatırı var nazarımda
Göğsünden beslenip doyduğum şehir
Senin pahan büyük aşk pazarımda
Uğruna bir ömür koyduğum şehir

Konya diyarında doğup gelmişim
Aklım erdiğince seni bilmişim
Kendi öz yurduma şimdi elmişim
Bundan gayrı sılam saydığım şehir.

İlk çocukluğumun uçtu külleri
İçimde çağladı duygu selleri
Sonra birden esti sevda yelleri
Aşkın sızısını duyduğum şehir.

Rüzgarlar esince Elmadağı’ndan
Şehre karlar girer Seyranbağı’ndan
Geçerken mevsimin çetin ağından
Keçiören’inde buyduğum şehir.

Sırtında hırkası belde kuşağı
Toplayıp mahleden oğul uşağı
Her kar yağdığında yokuş aşağı
Naylonun üstünde kaydığım şehir

Geçmek pahasına tendeki candan
Tek ödün vermeden şereften şandan
Cehalet denilen o habis zandan
Gözlerimi açıp aydığım şehir

Saçımı ağarttım hazana durdum
Onurlu yaşadım kemale erdim
Ekmek parasına bir ömür verdim
Tüm hayallerimden caydığım şehir.

Adem YAZAR

Buymak : Üşümek