Ankara Şiiri - Selçuk Taşkıran

Bir Ankara ayazıydı, rüzgar bıçak gibi kesiyordu yüzümü, sıhhıyeden ulusa çıkarken. Ellerim cebimde ağzımda sigara, birazını ben birazın rüzgar içti. İki polis sokuldu yanıma bir anda alıp götürdüler beni. Ne olduğunu anlamadan çıkardılar hakim karşısına. Kelepçe Ayazdan daha sert ve soğuk sıkarken bileklerimi, sordu hakim acımasız gözlerle. Sen bu suçu nasıl işledin diye. Bir bir anlatmaya başlamıştım herşeyi o anda, artık ne olacaksa olsun demiştim. Cezamın ne olacağını umursamadan. Şahitleri dinlediler sanki hepsi söz birliği yapmış gibi suçladılar beni. Hiç utanmaıştım oysaki başım dik bir şekilde dinliyordum hakim beyi. Bana vereceği cezayı umursamayarak ve alaycı gözlerle bakarak. Tokmağını kaldırıp kürsüye vurana kadar. Yaz kızım sanığın kalemi kırıldı. Soğuk kelepçe artık bileklerimde değil yüreğimdeydi. Nerden bilirdim ki seni sevmenin cezası beni senden etti.