Ankara… Şiiri - Sabri Ceyhan

Kara ayazın çarpar yüzüme,
yorarsın bir günde insanı.
Onca kalabalığın vardır, vardır ama
bir de şaşırtan yalnızlığın…
Meçhul sokakların var,
kim bilir kimin ne derdi var.
Odun ocak yanmaz,
bacaların da tütmez olmuş.
Kimi gelir umutlarıyla,
yolların düzdür cebi dolu olana.
Kimi gelir kara kışıyla,
yutarsın insanları betonlar arasında.
Bakınır insan aşina bir yüze,
lâkin hasret bırakırsın dosta.
Kapıların var açılmayan,
şamar gibi insanın suratına çarpan.
Hastanelerin tıklım tıklım,
kat kat deva diler insanlar.
Aşınmış mahkeme kapıların,
umut yüce dağlar kadar ulaşılmaz.
Kararır insanın yüreği,
kocatırsın bir günde.
Buz tutmuş yüreğin,
insafın yok senin Ankara…./Sabri Ceyhan