Ankara Şiiri - Kamil Özer

Ankara tanışıklığa alışıyordu,
Durup gözlerini seyrediyordu
Davetiyeler uçuruyordu mutluluğa
Teninde aşkı hisediyordu Ankara...

Sonra gidişine alışıyordu yavaş yavaş
Bir minübüsün camında...

Ankara sessizliğe bürünüyordu
Tam aradığımı buldum derken
Bir taraftan kaybedebilmeyi
öğretiyordu zaman...

Ve ankara karşılaşmaya alışıyordu
Gülüşler düşüyordu caddenin ortasına karşılıklı
İlk defa aşka şahit oluyordu zaman
Dakikalar, saatler geçiyordu inadına
Sonra mesajlar başlıyordu sonu gelmeyen
Bilmediğim yalanlar söyleniyordu
Kanlı bi hesaplaşmaya şahit oluyordu Ankara

İsyana alışıyordu Ankara
Çatlak duvarlara atılan yumruklar
Parçalanan eller, kırılan kalpler
Ankara isyana teşvik ediyordu artık...

Sigara değmeyen dudaklar
Sigarayla tanışıyordu,
İçki bilmeyen eller kadeh tutuyordu artık
Asilik sıradan bir gün gibi haftalara düşüyordu...

Yalnızlık içki masalarına meze oluyordu
Bir dansöz kıvrımında felek
Yalandan göğsüne mutluluk takılıyordu....

Ankara bir askerin gözünden bakıyordu dünyaya
Hizmet eri oluyordu gönüllerin
Ankara artık suskunluk oluyordu
Bir nizamiye kapısında başlayan aşk
Bir nizamiye kapısında bitiyordu

Ankara hüzne alışıyordu
Eylülde bi şarkı oluyordu artık
Zamansız başlayan bu yağmur
Kuraklığa çare olamıyordu
İhanetle kaplanan defter
Sessiz sedasız 2 nisanda kapanıyordu...

15.03.2008