AnKaRa Şiiri - Emine Sönmez

Ne bahar gördüm sensiz, ne yazın sıcağı var,
Sensiz kalan gönlümün hasret çeken çağı var,
Yüreğime kurulmuş, sevda salıncağı var,
Gel elele verelim gönlüm düşmesin dara,
Gelirsen cennet olur, sensiz yanan ANKARA

Gün geçtikçe sönüyor, hayatımın ışığı,
Kalbimi alıp gittin, bıraktın boş beşiği,
Engel konmuş aşamam kapımdaki eşiği,
Yeter bunca ayrılık, ya gel, ya beni ara,
Gelirsen cennet olur, sensiz yanan ANKARA.

Yıldızlar dökülüyor, süpürüp atıyorlar,
Kalmadı dert ortağım derde dert katıyorlar,
Günler gelip geçiyor, bahtım karartıyorlar,
Yağmur olur yağardın, yüreğimdeki har' a,
Gelirsen cennet olur, sensiz yanan ANKARA.

Yaralı yüreğimin, derdi var, dermanı yok,
Cayır, cayır yanıyor, görünen dumanı yok,
Sen yoksun ya, buranın çekilecek yanı yok,
Hep ayrılık hep hasret, bilirim bahtım kara,
Gelirsen cennet olur, sensiz yanan ANKARA.

Özlüyorum baharı, gözlerinden geleni,
Kim görmüş ki dünyada hasret iken güleni,
Ben çekmeye razıyım, kederini, çileni,
Yeter ki kaderimi elinle yazma kara,
Gelirsen cennet olur, sensiz yanan ANKARA.

Emine SÖNMEZ